Niestety stało się. 5 maja we włoskiej miejscowości Stresa mądre głowy komisji ISAF przegłosowały wybór żeglarskich klas olimpijskich na Igrzyska 2016 w RIo. Po dwóch latach zastanawiania się i mało przekonywających prób rozgrywania regat na latawcach (jak choćby ubiegłoroczna próba regat klas olimpijskich w Miami, zakończona masowym wyławianiem kajciarzy z wody) zadecydowano - kitesurfing zastąpi windsurfing na kolejnych Igrzyskach. Regaty w Londynie będą zatem ostatnimi wyścigami na deskach windsurfingowych. Po 28 latach kończy się pewien etap w historii naszego sportu. Czy faktycznie jest czego żałować? Na pewno wszystkich zawodników i klubów sportowych, które będą zmuszone albo do porzucenia jednej dyscypliny albo przekwalifikowania. Znając specyfikę kitesurfingu, który wymaga zdecydowanie bardziej wietrznych warunków oraz większych akwenów od deski z żaglem, będzie to bardzo trudna decyzja. I koniec kariery sportowej dla wielu utalentowanych windsurferów. Tego na pewno szkoda. Jeśli chodzi o wizerunek sportu i wpływ decyzji ISAF na nasze codzienne pływanie - paradoksalnie może być tylko lepiej.
Nie ma co ukrywać, windsurfing w wydaniu olimpijskim nigdy nie należał do widowiskowych. Widok morderczo pompujących atletów przy słabym wietrze jeszcze nikogo nie zachęcił do pływania na desce. Wręcz odwrotnie. Firmom takim jak Neil Pryde, który dostarczał sprzęt na Igrzyska, też nie zależało na rozwoju desek i żagli. Wieloletnie kontrakty i pewne zyski nigdy nie służyły postępowi. Teraz, kiedy ciężki i nieporęczny RS:X przejdzie do lamusa, możemy spodziewać się wzrostu zainteresowania nad rozwojem nowoczesnych klas monotypowych. Czyli powrotu do korzeni i być może spopularyzowania masowej zabawy w windsurfing regatowy.
W każdym razie teraz tym bardziej powinniśmy dopingować naszych reprezentantów na nadchodzących Igrzyskach. Medal na ostatnich windsurfingowych regatach olimpijskich w historii byłby szczególnie cenny!
