Oprócz opisanych w poprzednim odcinku zmian oscylacyjnych, możemy często spotkać się ze stałą zmianą kierunku wiatru. W tym przypadku, wraz z upływem czasu, wiatr skręca stopniowo w tę samą stronę. Najczęstszą przyczyną występowania tego zjawiska jest przesuwanie się nad danym obszarem układów niżowych. Na naszej półkuli układy niskiego ciśnienia przemieszczają się z zachodu na wchód. Tak jak to widać na poniższym rysunku, wiatr wieje w takim układzie w stronę centrum niżu pod pewnym kątem do izobar (umownych linii łączących obszary o tym samym ciśnieniu), przeciwnie do kierunku ruchu wskazówek zegara. Wraz z przemieszczaniem się układu niskiego ciśnienia, dany obszar będzie znajdował się w różnych jego sektorach, a co za tym idzie, wystąpi regularna zmiana kierunku wiatru.

Tego typu zmiany wiatru są najczęściej uwzględniane w lokalnych prognozach pogody (szczególnie podawanych nad morzem lub jeziorami). W komunikacie meteorologicznym spotykamy się np. z określeniem: wiatr północno-zachodni skręcający na zachodni. Wtedy wiadomo, że w dłuższym odcinku czasowym wystąpi regularna zmiana kierunku wiatru.

Inną przyczyną regularnych zmian kierunku wiatru są zjawiska termiczne występujące na danym obszarze. Jak powszechnie wiadomo, istnieją różnice w nagrzewaniu się lądu i wody pod wpływem działania promieni słonecznych. Ląd nagrzewa się znacznie szybciej i szybciej oddaje ciepło niż woda. Dlatego też, w słoneczne dni, występują znaczne różnice temperatur pomiędzy tymi obszarami w cyklu dobowym. Powietrze nie jest bezpośrednio ogrzewane przez promienie słoneczne, lecz czerpie energię cieplną od podłoża nad którym się znajduje. W ciągu dnia, gdy promienie słoneczne operują intensywnie, powietrze ulega nagrzaniu od ciepłego lądu i zaczyna unosić się w górę, natomiast na jego miejsce napływają cięższe i gęstsze masy powietrza z nad wody. Proces ten zazwyczaj rozwija się w godzinach dopołudniowych i wczesnym popołudniem możemy spodziewać się pojawienia wiatru wiejącego od wody w kierunku lądu.


W godzinach popołudniowych, kiedy promienie padają pod mniejszym kątem nagrzewanie lądu zmniejsza się i przeważnie około godziny 17 – 18 wiatr zmniejsza swoją prędkość. W nocy i godzinach dopołudniowych sytuacja ulega odwróceniu. Ląd i powietrze które się nad nim znajduje ulegają wychłodzeniu, natomiast woda zaczyna oddawać ciepło, które zakumulowała w ciągu dnia. Ogrzane powietrze z nad wody unosi się, a na jego miejsce napływa zimniejsze z nad lądu, w związku z czym wiatr wieje od lądu do zbiornika wodnego.




Około południa różnice temperatur ulegają wyrównaniu i wiatr zanika.
Opisana sytuacja ma miejsce w przypadku gdy nie występuje ruch powietrza wywołany innymi czynnikami (np. przemieszczaniem się układów niżowych). Jeżeli występuje równocześnie inny czynnik to siły i kierunki wiatrów sumują się.
Warto zaznaczyć że w naszym klimacie zjawiska tego typu są słabo uwidocznione, ze względu na niezbyt duże różnice temperatur dobowych lądu i wody. Zazwyczaj stanowią one jedynie składnik zmieniający nieco kierunek wiatru wywołanego przemieszczaniem się układów niżowych i wyżowych. Natomiast na południu Europy (Morze Śródziemne, Adriatyk, Morze Czarne) są już wyraźnie odczuwalne i w sezonie letnim pojawiają się z dużą regularnością.