Dziś mało kto pamięta francuskiego fotografa, podróżnika i surfera - Arnaud’a de Rosnay, który na desce windsurfingowej przebył niejedno morze.

Uważany jest za jednego z pionierów windsurfingu, kitesurfing i rollboardingu. Był jednym z pierwszych deskarzy, którzy bili rekordy prędkości na jednostkach napędzanych wiatrem. Jego życie to historia niczym z hollywoodzkiego filmu opartego na niezwykłej powieści.

Zachęcam was do przeczytania tej krótkiej biografii francuskiej legendy windsurfingu.

Jest środek listopada 1984 roku. Do Chińskiej Republiki Ludowej przybywa pewien Francuz imieniem Arnaud. Na miejscu spotyka Pierra Perrina, swojego przyjaciela pracującego dla agencji „Gamma”, z którego pomocą organizuje niecodzienną wyprawę przez Cieśninę Tajwańską.



Baron Arnaud De Rosnay to syn paryskiego arystokraty, którego rodzina zarządzała największymi plantacjami trzciny cukrowej na Mauritiusie. Już jako dziecko De Rosnay dużo czasu spędzał w podróżach miedzy Paryżem a dalekim wschodem.

Gdy miał kilkanaście lat zakochał się w surfingu a nieco później w żeglarskie deskowym. Szczególnie zafascynowało go bicie rekordów prędkości. Jako jeden z pionierów windsurfingowego speedu, zaczął eksperymentować z nowatorską w tamtym czasie, praktycznie nieznaną formą napędu deski – latawcem, czyli tzw. kitesurfingiem.

Arnaud de Rosnay był człowiekiem nietuzinkowym. Chociaż należał do najbogatszych tego świata pragnął jedynie wiatru i wody. W wieku 18 lat porzucił szkołę i stał się pierwszym podróżnikiem - deskarzem, który oddalił się od lądu i pływał po otwartym oceanie.



W kwietniu 1979 roku skonstruował pierwszego rollboarda, czyli deskorolkę z żaglem windsurfingowym, na którym przemierzył ponad 700km wybrzeża Zachodniej Sahary w zaledwie 58h (z Nouadhibou do Dakaru). Wyprawa była podzielona na kilka etapów i trwała 12 dni.

Kilka miesięcy później, 29 sierpnia Arnaud pokonał Cieśninę Beringa.




W następnym roku Francuz podjął kolejne wyzwanie. Na własnoręcznie zaprojektowanej konstrukcji z tradycyjnym żaglem i latawcem kitesurfingowym (do napędu łodzi w nocy) wyrusza z wysp Nuku Hiva na Hawaje. Niestety w trakcie rejsu dochodzi do katastrofy a Arnaud zostaje uznany za zaginionego. Szczęśliwie odnajduje go jednostka US Navy na Atoll Ahe w pobliżu Tahiti. Mimo klęski udało mu się pokonać około 700 mil morskich (1,3 tys. km) w 11 dni i 10 nocy.

W roku 1981 odbył kolejną nieudaną próbę przekroczenia Kanału La Manche, wydał również dwustustronicową biografię pt. "Tout m'est défi” – „Rzucam wyzwanie”.

W 1984 roku w ciągu 6 godzin i 55 minut przy asyście łodzi przepłynął z Florydy (Key West) na Kubę, chciał tym samym zwrócić uwagę na problem ginących Kubańczyków, którzy podejmowali próby ucieczki z wyspy do USA, poczym najczęściej byli wydawani kubańskim władzom.

Tego samego roku ku zdziwieniu rosyjskich i japońskich służb granicznych Arnaud przepływa z wyspy Sachalin na Hokkaido, przekraczając nielegalnie wodną granicę ZSRR.


Ostatnia wyprawa

W trakcie przygotowań do przeprawy przez Cieśninę Tajwańską, chińczycy proponują, a w zasadzie nakazują Arnaudowi przyjęcie asysty wojskowej łodzi. De Rosay nie chce się na to zgodzić i w obawie przed chińskimi władzami postanawia wyruszyć dzień wcześniej tzn. 24 listopada. Gdy wypływa, na morzu szaleje sztorm, mimo to Francuz nie poddaje się i płynie. Po niecałej godzinie znika z oczu Pierra Perrina.




Na granicy wód terytorialnych Tajwanu czekają na deskarza dwa okręty Marynarki Wojennej, niestety Arnaud nigdy nie dotarł do tego miejsca. Pomimo długich poszukiwań zorganizowanych przez rodzinę, ciała deskarza nie odnaleziono. „Baron po prostu zniknął bez nawet najmniejszego śladu”.



Rok 1984 zaznaczył się w deskarskim świecie nie tylko tragicznym wydarzeniem, otóż w tym samym roku windsurfing dołączył do programu Igrzysk Olimpijskich.