Od razu na początku należy zaznaczyć, iż nie ma latawców lepszych, czy gorszych. Różnica polega jedynie w cenie, budowie i właściwościach aerodynamicznych. Najważniejszym elementem jest technika – jak w każdym sporcie. Błędem byłoby również wyszukiwanie latawców bezpieczniejszych i tych mniej – wszystkie one gwarantują nam ten sam stopień bezpieczeństwa. Najważniejszym jest zastosowanie pewnego minimum reguł i zasad niezbędnych do żeglowania .
Jak już wcześniej pisałem duże latawce służące do napędzania różnego rodzaju pojazdów znane są od wielu lat. Długo jednak nie używane były one na wodzie. Prawdziwa rewolucja w tej dziedzinie nastąpiła pod koniec ubiegłego wieku XX. Wtedy to właśnie po wielu próbach w różnych niezależnych ośrodkach powstały latawce, których budowa umożliwiała startowanie z wody bez konieczności angażowania dodatkowej pomocy . Systemy zapewniające "niezatapialność" latawca były i są naprawdę różne, ale wszystkie są skuteczne.
Zasadniczo istnieją dwa najczęściej używane typy latawców. Są także możliwe wszelkiego rodzaju kombinacje, polegające na łączeniu różnych rozwiązań.
Najstarszymi technologicznie są latawce typu foil (Quadrifoil – na zdjęciu, Kitesurfer X-Foil, Peter Lynn, Ba-Kites) . Budową podobne są do paralotni, a kształtem przypominają skrzydło samolotu. Właśnie ta konstrukcja zapewnia najwyższe właściwości aerodynamiczne spośród wszystkich latawców. Foil nie posiada sztywnej konstrukcji. Właściwy kształt uzyskuje dopiero po napełnieniu się powietrzem w pierwszej fazie lotu (przy starcie). Najczęściej używane materiały do produkcji tego typu latawców to nylon i jego odmiany. Charakterystyczne dla budowy foila są żebra, zwane również komorami. Latawce tego typu najczęściej wyposażone są w 3-4 linkowy system sterowania. Przy okazji należałoby podkreślić, iż są to latawce, które łatwo startują z wody, ponieważ ich konstrukcja uniemożliwia wydostawaniu się powietrza z wewnątrz. Foile w ostatnim czasie zrównują sobie coraz większą rzeszę entuzjastów, właśnie ze względu na ich właściwości jak i cenę .
Drugim popularnym typem latawca to tzw. dmuchany latawiec (Liquidforce – na zdjęciu, Naish) . Jego konstrukcja znacznie się różni od opisanego wyżej. Posiada on dmuchaną krawędĽ prowadzącą i listwy. Wszystko tworzy to sztywną konstrukcję na której rozpięty jest materiał. Latawce te nie posiadają już takich właściwości aerodynamicznych. Sztywna konstrukcja zapewnia jednak , że po upadku do wody latawiec ten nie zmieni swojego kształtu, co ułatwia podniesienie go z wody . Wyposażone w 2-3 linkowy system sterowniczy są mniej skomplikowane w rozpakowywaniu od foili. Wadą jest niestety ich cena.
Przy doborze latawca ważne jest, abyśmy z góry wiedzieli przy jakich wiatrach chcemy pływać. Każda firma posiada w sprzedaży różne rozmiary od 4 m2 do 15 i więcej. Wielkość latawca zależy od naszej wagi, a także od warunków atmosferycznych (od siły wiatru). Im większy jest wiatr tym mniejszy zalecany latawiec. Przy słabszym wietrze używamy większych latawców. Podobnie jest z pilotami – im większa waga tym latawiec powinien być większy niż przy tych samych warunkach dla osoby lżejszej. Przy zakupie najlepiej odpowiednią wielkość skonsultować ze sprzedawcą.
Ze względu na ograniczenia co do wielkości artykułu nie możliwe było szersze rozwinięcie tematu. Na wszystkie pytania i wątpliwości związane z używaniem latawców postaram się odpowiedzieć w następnych publikacjach. Prosiłbym również o sugestie dotyczące ich tematyki.
Od redakcji windsurfing.pl: autor artykułu jest członkiem British Kitesurfing Association i właścicielem firmy Kite Surf zajmującej się w Polsce sprzedażą sprzętu do Kitesurfingu.
